Pan X

Słowniczek:

Pan X: bliżej nieokreślona osoba bądź grupa trzymająca władzę, decydująca o tym co będzie właściwe bądź nie dla danej społeczności.

Od kilku dni rozmyślam o zmianach w świadczeniach dla opiekunów osób z niepełnosprawnością i nie rozumiem. ( http://www.mpips.gov.pl/aktualnosci-wszystkie/inne/art,7083,jedno-swiadczenie-dla-opiekunow-osob-niepelnosprawnych.html )

1. Niezmiennie otrzymanie świadczenia wiąże się z zakazem pracy. Czym więc jest to świadczenie? Wsparciem czy wynajęciem rodzica do pracy nad opieką swojego dziecka? O przepraszam. To nie pensja. Nie liczy się do lat pracy, nie posiada składek. W myśl: Twoje dziecko Twój problem, ale przecież pomagamy.
2. Wprowadzono kryterium dochodowe. Na jedną osobę w rodzinie dochód nie może przekraczać 1000 zł netto. Nie tylko nie refunduje się kosztów psychicznych i materialnych utraty możliwości pracy przez opiekuna, ale pilnuje się, żeby cała rodzina nie żyła zbyt bogato. Czy ktoś przeliczył koszty dodatkowe wynikające z opieki nad chorym?
3. Świadczenie podniesiono. Na razie do 1000 – a zł, planuje się więcej. Umożliwiono również uzyskanie go przez opiekunów osób dorosłych. Teoretycznie poszerzono krąg tzw. uprawnionych, nie mniej kryterium dochodowe dopilnuje, żeby za dużo z budżetu mojego kraju nie wydano na osoby z niepełnosprawnością. Wysokość świadczenia konsekwentnie wbija gwóźdź do trumny rozwojowej mam, ojców. Opłaca się pracować? Szczególnie w województwie warmińsko – mazurskim?
4. Mamy dzielą się na te, które uważają, że tylko one idealnie zajmą się swoim dzieckiem oraz na te, które chcę normalnie żyć, rozwijać siebie, nie koncentrując się jedynie na chorym dziecku. Te pierwsze chcą wysokiego świadczenia równoważnego pensji. Nie są tylko mamami, są zawodowymi rehabilitantkami, terapeutkami, pielęgniarkami, stróżami nocnymi i ochroniarzami. Te drugie chcą wsparcia, do wypracowanej pensji bo brakuje do drogiej rehabilitacji, leków, sprzętu itp. 1000 zł to za mało dla pierwszych, w sam raz dla drugich, ale te drugie go nie dostaną, bo pracują.

Pan X myśli, że bardziej opłaca się utrzymać mamy pierwsze w przekonaniu, że tylko one i nikt inny. Z pewnymi ograniczeniami pozwala to wydawać mniej z bieżącego budżetu kraju, a problem chorych dzieci i patologicznego systemu skutecznie zatrzasnąć w domu. Niepracująca mama ma czas na dostosowywanie się do NFZ.  Pan X nic a nic nie pojmuje, że wypłacając świadczenie i pozwalając pracować opiekunom, zwiększa budżet i wzmacnia kapitał społeczny. Mamy zdrowsze, rodziny zdrowsze, więcej pieniędzy na alternatywne i podstawowe leczenie.

Pan X wie, że nie jest idealnie, ale zgodnie „z wytycznymi”. Czyimi? Bóg jeden raczy wiedzieć. Pan X potrafi wymienić szeroki wachlarz możliwości zawartych w ustawach mających pomóc. Wszystko przecież jest. Jest również czas polowania. Rzuciliśmy się w wir zbierania 1% podatku dochodowego. Z pazerności pewnie, bo Pan X  zapewnia wszystko.